Nje djalosh pyeti gjyshin e tij:
“O gjysh, si ke mundur te jetosh me pare…
Pa teknologji
Pa internet
Pa kompjuter
Pa drone
Pa bitcoin
Pa telefona celulare
Pa Facebook
Gjyshi iu pergjigj:
“Fiks ashtu si jeton brezi jot sot…
Pa njerezillek
Pa dinjitet
Pa bashkepunim
Pa turp
Pa nder
Pa respekt
Pa personalitet
Pa karakter
Pa dashuri
Pa modesti
Ne, qe ju sot na quani te “vjeter”, kemi qene te bekuar, prove per kete eshte jeta jone.
Ne biciklete nuk kemi perdorur kurre kaske.
Pas shkolles, i kemi bere detyrat vetem, dhe gjithmone kemi shkuar te luanim ne lendina deri ne perendim te diellit.
Kemi luajtur me miq te vertete, jo me miq ne internet.
Kur kishim etje, kemi pire uje burimi, jo uje ne shishe plastike.
Nuk jemi semurur kurre kur pinim ne te njejten gote me shoket tane.
Nuk jemi shendoshur kurre kur hanim buke e fasule.
Nuk i ka ndodhur asgje kembeve tona edhe pse ecnim zbathur.
Nuk kemi perdorur kurre perberes kimik per te qene te shendetshem.
I kemi krijuar me duart tona lodrat me te cilat luanim.
Prinderit tane nuk ishin pasanike por na kane dhene aq shume dashuri, dhe jo videolojra qe te rrinim urte.
Prinderit tane nuk divorcoheshin, ata i zgjidhnin gjerat me njeritjetrin. Dhe ne nuk ishim te detyruar te jetonim nje dite me mamin e nje dite me babin. Ne jetonim cdo dite bashke.
Vertet nuk kemi patur kurre telefona, DVD, Play Station, Xbox, videolojra, kompjuter personal, internet… por kemi patur shoke dhe miq te vertete.
Shkonim tek shtepia e shokut pa ftuar dhe shijonim buken e tij me vaj e me sheqer.
Kushurinjte i kishin shtepite afer njeritjetrit per te shijuar kohen bashke dhe per t’iu gjendur njeritjetrit prane ne cdo hall.
Vertet jemi ne foto bardhezi, por ne ato foto kemi kujtime plot ngjyra.
Jemi nje brez unik dhe i mirekuptueshem, sepse jemi brezi i fundit qe ka degjuar prinderit… dhe jemi brezi i pare qe ka degjuar femijet e tij.
Jemi nje prodhim i LIMITUAR! Na shijoni dhe na ruani si syte e ballit.